تاریخچه عکاسی

عکاسی و آموزش عکاسی از زمان پیدایش تاکنون ما را مجذب خود کرده است. اگر به زمان انسان های نخستین برگردیم، می بینیم که انسان ها از همان ابتدا مشتاق به ثبت لحظات خود بودند و تصاویر را بر روی دیوارهای غار حکاکی می کردند. پس میل به تصویر کشیدن لحظات از همان ابتدا با بشر همراه بوده است. با گذشت زمان و آشنایی با عکاسی، کار افراد راحت تر شد و تنها با داشتن یک دوربین بهترین عکس ها به ثبت رسیدند.
قبل از پیدایش دوربین های دیجیتال امروزی، عکس ها در تاریک خانه ظاهر می شدند. با وجود اینکه اکنون استفاده از تاریک خانه منسوخ شده است اما باید بدانیم که به پیدایش و تکمیل عکاسی کمک شایانی کرده است. هنوز هم افرادی به دلیل جنبه هنری از تاریک خانه استفاده می کنند اما تعداد آن ها بسیار محدود می باشند.
در دنیای امروز عکاسی امری فراگیر شده است و همه با آن آشنایی دارند. گاهی شخص در زمان یا مکانی قرار دارد که دوست دارد تصویر خود را ثبت کند تا در آینده این تصاویر یادآور روزهای گذشته باشد.
خالی از لطف نیست که به بحث زیبایی شناختی و زمینه های تاریخی عکاسی بپردازیم و آگاه شویم که عکاسی در گذشته به چه صورت بوده و چه مراحلی را طی کرده تا به زمان حال رسیده است.

تاریخچه عکاسی در ایران

تاریخچه عکاسی در ایران به سال 1842 برمی گردد؛ درست بعد از سه سال که از اعلام موجودیت آن در پاریس می گذشت. نخستین دوربین عکاسی هم توسط روس ها به محمد شاه قاجار هدیه داده شده بود.
دوربین، سال های بسیاری در دربار سلطنتی و شاه بود. به همین خاطر عکس های زیادی از آن دوران به جا مانده است که این خود، کمک شایانی به شناخت آداب و رسوم آن دوره کرده است. در آن زمان دوربین ها با روش داگرئوتیپ عکس ها را ثبت می کردند که با روش مرسوم امروزی تفاوت داشت.
بعد از مرگ محمد شاه و با روی کار آمدن ناصرالدین شاه عکاسی رونق بیشتری یافت زیرا شاه جدید از ثبت لحظات لذت می برد. به همراه دوربین اهدایی روسیه، شخصی هم برای آموزش عکاسی به ایران فرستاده شده بود.
با گذشت زمان دستگاه فتوگرافی اختراع شد و اجزای دوربین تکامل یافت که این امر به پیشرفت در زمینه عکاسی کمک کرد. بیشتر تصاویر به جا مانده از آن دوره به ساختمان ها و افراد سلطنتی برمی گردد که گویای خیلی از نکات آن دوره است.

تاریخچه عکاسی در جهان

عکاسی در سال 1830 توسط فرانسوی ها شروع شد. اولین تصویر بر روی یک صفحه فلزی پوشیده شده از قیر ثبت شد که در زمان محدودی نیز محو گشت.
در سال 1839 دانشمندی فرانسوی به نام لوئی داگر روش ساده تری را برای ثبت تصویر به دست آورد. لوئی داگر از صفحه مسی با روکش نقره استفاده می کرد و آن را در بخار ید قرار می داد. با گذشت مدت کوتاهی که صفحه در معرض نور بود تصویر ظاهر می شد. از این روش با نام خود لوئی، یعنی داگرئوتیپ یاد می شود.
بعدها این روش عکاسی با روش های پیشرفته تر جایگزین شد و از صفحات امولسیونی و بشقاب های خشک استفاده می کردند تا تصاویر روند تکاملی خود را طی کرده و به شکل امروزی ثبت شوند.
در اوایل پیدایش عکاسی، عکس گرفتن تنها مختص به افراد ثروتمند و حرفه ای ها بود تا اینکه با تاسیس شرکت سازنده و ساخت جعبه ای به عنوان دوربین، تمام اشخاص می توانستند از آن ها استفاده کنند.

مطلب پیشنهادی: تاریخچه عکاسی در ایران

ثبت اولین عکس رنگی در تاریخچه عکاسی

امروزه با صرف کمترین زمان می توان یک عکس با کیفیت گرفت و تصور اینکه در گذشته این کار مشکلات و شکست های فراوانی داشت ممکن نیست.
سال 1839 با ثبت اولین تصویر تا مدت ها مردم جذب این شگفتی بودند و لذت می بردند اما بعد از مدتی به فکر فرو رفتند که چگونه می توان تمام جزئیات و رنگ ها را در عکس نمایش داد. در آن دوره عکس ها سیاه و سفید بودند. با اینکه عکس گرفتن تحول عظیمی به حساب می آمد ولی همیشه مشکل کمبود رنگ وجود داشت.
به لطف فیزیکدانی به نام ماکسول، فناوری عکس رنگی شکل گرفت. ماکسول از سه رنگ سبز، قرمز و آبی و تجزیه و تحلیل آن ها درست مانند چشم انسان استفاده کرد. این نظریه از نظر علمی پذیرفته شد اما عملی کردن آن همچنان با مشکلاتی مواجه بود.
اولین عکس رنگی با توجه به دستورالعمل های ماکسول توسط توماس ساتون گرفته شد. به مرور و با پیشرفت علم و تکنولوژی عکس رنگی جایگاه خود را پیدا کرد.

تاریخچه عکاسی مینیمال

در دهه های مختلف، عکاسی سبک های متفاوتی را به خود دیده است که یکی از این سبک ها عکاسی مینیمال می باشد. توصیف مینیمال در فلسفه هنری کار راحتی نیست اما اگر بخواهیم مهمترین اصل آن را توصیف کنیم، سادگی و تمرکز بر روی یک موضوع و داستان است.
اوایل دهه 1951 سبک مینیمال شکل گرفت و هدف از پیدایش آن دوری از سبک های هنری تکراری و کسل کننده بود. جنبش مینیمالیسم به دنبال نشان دادن تصاویر با رنگ ها و سوژه های متفاوت نبوده و نیست، بلکه نمایش سادگی است و به بیننده می آموزد که اشیا را از دید متفاوتی مشاهده کند.
عکاسی مینیمال فهمیدن مفهوم پیچیدگی کمتر برای درک بهتر و رسیدن به اصل موضوع است. با به حداقل رساندن اجزای ضروری می توان به این مسئله پی برد که سادگی بسیار قدرتمند است و اجزای غیر ضروری در تصویر، تمرکز را از سوژه اصلی پرت می کند. هدف این سبک نمایش همان چیزی است که عکاس می بیند.

مطلب پیشنهادی: تاریخچه عکاسی پرتره در جهان

تاریخچه پرتره

با پیدایش عکاسی، ژانرهای مختلفی برای آن تعریف شد و پرتره در دسته ژانرهای محبوب قرار گرفت. پرتره می تواند برای هر موضوعی در تصویر به کار رود. به عنوان مثال عکاسی از ساختمان های یک مکان را پرتره های آن منطقه می نامند.
در دهه 1800 عکاسی پرتره و سلف پرتره جایگزین نقاشی شد و عکاسان با این روش مهارت خود را در ثبت لحظات به تصویر کشیدند. پرتره به راهی برای ثبت تصاویر عزیزان و افراد معروف تبدیل شد و دیگر خبری از صرف زمان برای کشیدن تصاویر نبود.
در دوران جنگ داخلی، تصاویر ناراحت کننده ای از سربازان و مردم به تصویر کشیده شد که گویای درد و رنج آن زمان بود. پرتره به خوبی احساسات و عواطف سوژه را به تصویر می کشد و به بیننده عمق ناراحتی را نشان می دهد.
یکی از اجزای اصلی در عکاسی پرتره ژست های عکاسی است که نوع خاصی از موضوع را در نهایت سادگی بیان می کند. عکاسی پرتره همچنان محبوبیت خود را حفظ کرده و با پیدایش گوشی های هوشمند سمت و سویی تازه یافته است.

تاریخچه عکس های دیجیتال

عکاسی دیجیتال از سال 1961 توسط شخصی به نام لالی شکل گرفت که تنها دو دهه از وجود آن گذشته است. تبدیل عکاسی آنالوگ به دیجیتال و تحول ساختار عکس، باعث دگرگونی رسانه شد.
اولین تصویر دیجیتال توسط شخصی به نام راسل گرفته شد که سوژه آن پسرش بود. اگر چه آن تصویر ثبت شده با عکس های امروزی فرق داشت اما می توان آن را لحظه عطف ثبت عکس دیجیتال نامید.
در این بین، محققان نیز به دنبال راهی برای عکسبرداری از فضا بودند که حاصل این تلاش ها به توسعه فناوری دیجیتال کمک کرد. محققان، دوربین های دیجیتال اولیه را ساختند تا با کمک ماهواره ها آن ها را برای عکسبرداری به فضا ببرند.
 در سال 1969 با ساخت تراشه CCD دنیای دیجیتال قدمی به سوی پیشرفت برداشت. در نهایت، تلاش ها به موفقیت انجامید و اولین دوربین دیجیتال در سال 1975 ساخته شد. حال در دنیای امروز دوربین های دیجیتال در همه جا موجود هستند و تجهیزات آن ها مانند نورپردازی عکاسی نیز تکامل یافته است و اکنون شاهد عکس های بی نظیری هستیم که به همه ی عوامل عکس بستگی دارد.

عکاسی آنالوگ اکنون

با ظهور عکاسی دیجیتال و دوربین های عکاسی دیجیتال، دیگر کسی به سراغ عکاسی آنالوگ نمی رفت و این مسئله تولیدکنندگان دوربین ها را با نگرانی مواجه کرد. با کاهش فروش فیلم های مورد استفاده برای عکاسی، شرکت ها اعلام ورشکستگی کردند و تاریک خانه ها عملا بلااستفاده ماندند.
در سال های اخیر دوباره شاهد علاقه مخاطبان به عکاسی با روش های سنتی هستیم. بدیهی است که مانند گذشته امکان رونق عکس های آنالوگ وجود ندارد اما این تکنیک های قدیمی همچنان پابرجاست و منسوخ نشده است. هنوز هم اشخاصی هستند که از دیدن عکس های چاپ شده لذت می برند و به آن ها حس نوستالژی می دهد. بنابراین همچنان مشتاق عکاسی به سبک قدیم هستند.
تفاوت عکسبرداری در دوربین های دیجیتال و آنالوگ در این است که دوربین های دیجیتال دارای تنظیمات خودکار می باشند اما دوربین های آنالوگ از روش های دستی برای تنظیم سرعت شاتر، ایزو و دیافراگم استفاده می کنند. با روی آوردن دوباره عکاسان به عکاسی آنالوگ، فروش فیلم رونق گرفته است و ما امیدواریم که شاهد افزایش عکاسی به روش سنتی باشیم.